Weg langs de ´Pan American´ snelweg

We zijn nog maar een dag of 10 onderweg, maar het lijkt al wel een maand, want inmiddels zitten we al in Arequipa en morgen vertrekken we richting Cuzco.
Vanuit Lima hebben we in zuidelijk richting de Pan American Highway gevolgd en zijn als eerste gestrand in Pisco, vanwaaruit we de Islas Ballestos hebben bezocht. Met een mannetje of 12 in de speedboot van een lokale cowboy, die ons volgas richting de "poor man's Galapagos" bracht.
Waar ze dat poor man's vandaan hebben weten we niet, want nog geen 100m buiten de haven zwommen de eerste dolfijnen al met ons mee en ook de eilanden waren erg mooi, vol met vogels (en stront), zeeleeuwen en pinguins en we voelden ons eerder rich men dan poor men.
In Nazca daarentegen, de plek van de eeuwenoude, nog immer onverklaarde Nazca lines, voelde Sander zich toch wel even een poor man. Om deze Nazca lijnen te bekijken hadden we een vluchtje van 30 minuten geboekt in een 5 pers. vliegtuigje. Het concept is als volgt: eerst vliegt de piloot rechtsom langs de tekening, en vervolgens draait hij linksom, en dat voor elk van de 12 tekeningen. Als Sander vantevoren had geweten dat hij hier zo beroerd van was geworden, had hij nooit het vliegtuigje ingestapt: 'best leuk hoor een paar van die lijnen, maar doe mij maar Zandboarden in Huacachina, daar voelde ik me weer de rich man.'
Huacachina is een echte oase in de zandwoestijn van Peru. En dan bedoelen we dus een echte woestijn met aleen maar zand, zand en nog eens zand. Enorme bergen en daar ergens tussen ligt een klein meertje met daaromheen een paar huizen en hotels.
Met een super stoere buggy zijn we de woestijn ingegaan, boardjes achterin en crossen maar! Is weer eens wat anders dan een stoeltjeslift, afgezet worden bovenop een duin, naar beneden boarden, en beneden weer opgewacht worden door de buggy die ons weer naar de volgende top bracht! Echt een bizarre ervaring met 35 graden in korte broek en t shirt, iedereen aan te raden!
Met de nachtbus (60 peruanen, Lisette en Sander) naar Arequipa op 2300 meter hoogte.
2e stad van peru, maar wel met een klein, koloniaal, gezellig centrum voor het eerst een beetje gerelaxed. Slenterend over het Plaza des Armes hoorden we ineens iemand achter ons onze namen roepen. Vanaf een terrasje waren we erg toevallig gespot door Patrick (broertje van Bill) en Huyen die ook door Peru reizen, waarmee we s'avonds een traditioneel hapje zijn gaan eten: gefrituurde cavia! Alles moet je een keer geprobeerd hebben......
Vandaag zijn we teruggekeerd van een twee daagse trip naar de Colca Canyon, de diepste canyon ter wereld, waar enorme condors rondvliegen, wat een gafe beesten!
Om hier te komen moesten we over een behoorlijk aantal bergtoppen in de Andes, waarvan de hoogste 4900 meter is. Daar gaat je hart letterlijk en figuurlijk harder van kloppen, wat is die lucht daar vreselijk ijl en ondanks dat we de avond vantevoren geen druppel alcohol gedronken hadden, hadden we allebei last van een barstende koppijn. Maar ook dat ging weer over na een nachtje slapen op 3800 meter, dus we zijn nu helemaal klaar voor vertrek naar Cuzco (3300 meter) en de Inca Trail (max 4100 meter).
Ondanks al deze ervaringen en indrukken denken we ook nog wel aan jullie hoor!

Hasta proxima!