The Inka Empire

Hola amigos,
Arequipa naar Cusco begint met een buservaring waaraan we eigenlijk al een beetje gewend beginnen te raken: Na een `wat mindere´ ervaring met de bus van Nazca naar Arequipa besloten we om hier niet meer op te bezuinigen en een ticket Ormeno Royal Class (eur 15) dagbus te kopen naar Cusco. Bij een reisburo´tje werd verteld vertrek A'quipa 09.45, aankomst Cusco 18.45, dus tijd genoeg om daar nog een hostel te vinden.. (opzich goed!) Doen!
09.15 inchecken, wachten in de ´Vip Lounge´, drankje, hapje, veelbelovend. Eerste mededeling: Bus kapot, vertrek 12.00 uur! Ok, kan gebeuren, dus dan zijn we om 21.00 uur in Cusco? Nee meneertje, om een uurtje of 12, we rijden altijd via Puno en dat duurt totaal 12 uur! Hmm, beetje laat om aan te komen, maar ok, Cusco is een redelijk groot en toeristisch stadje, maar het blijft z-amerika, ok let´s go. Uiteindelijk vertrek 12.30, prima bus, heerlijke stoelen met veel beenruimte, weer hapje, drankje en video. Volgens schema rond 18.15 in Puno, 90% van de bus eruit en ons werd verteld door de stewardess dat we 10 min later door zouden gaan, dus wij blijven in de bus. 15 min later komt plots de stewardess met voor iedereen een warme maaltijd (halve kip met friet), toe maar! Toch nog even checken hoe laat we nou precies vertrekken en dit keer zegt ze glashard, om 20.00 uur! Betekent dat dat we om 02.00uur in Cusco zijn? klopt meneer! Dan kun je hoog en laag springen, maar je verandert er niets aan, dus maar weer verder met het kippetje. Toen de stewardess de botjes kwam ophalen had ze terloops ook nog de mededeling dat deze bus niet verder ging omdat ie stuk was, maar dat er wel een andere busmaatschappij om 20.00 vertrekt naar Cusco, is ook een goeie bus! Royal Class? Nee, dat niet maar wel vergelijkbaar! Hoe laat is die in Cusco? Rond 03.00 uur. We zaten op dat moment nog met z´n tienen in de bus, S&L, 2 zweedse meisjes en een lief peruaans stel met hun moeder. Op het moment dat wij de conclusie hadden getrokken dat we eigenlijk maar de nacht in Puno zouden moeten blijven, stelden die peruanen voor om toch met ze mee te reizen naar Cusco en uiteindelijk mochten we samen met de 2 zweedsen zelfs met ze mee naar hun huis in Cusco om daar te overnachten omdat zij zich schaamden voor de manier waarop het gegaan was en ze niet wilden dat wij de indruk kregen dat alles in Peru zo gaat. Echt heel erg lief van ze! Dus wij werden midden in de nacht opgehaald door opa in een grote ouwe amerikaan en wij met z´n achten naar hun huis op de berg, waar het jonge broertje van zijn bed gelicht werd om zijn matras af te staan aan de gasten/hun amigos, wij dus! s´Ochtends stond het ontbijt alweer klaar en hebben ze ons naar het centrum gereden om een goed hostel uit te zoeken. Eind goed, al goed! s´Avonds hebben we ze getrakteerd op een dineetje.

Eindelijk kunnen we dan een beetje relaxen, of toch nog niet, we moeten nl. nog de Inka Trail boeken en we hebben onderweg al gehoord dat dat eigenlijk 1 maand van tevoren moet aangezien de regels zijn verscherpt en er maar 500 pers. per dag de Trail op mogen. (+/- 200 touristen en 300! dragers/koks/gidsen) Zou toch zonde zijn zijn als we DE Trail niet zouden kunnen lopen, dus gelijk maar de straat op naar een van de talloze `reisburos´ en al snel bleek dat er nog mogelijkheden waren, bijv. onder een valse naam, hoef je alleen maar een wildvreemde naam en paspoort nr. uit je hoofd te leren, of ze plakken een plakkertje over je eigen paspoort, vonden we toch niet zo´n goed idee, maar gelukkig vonden we ook nog een legal plekje voor over acht dagen en dat hebben we maar gelijk vastgelegd.Nu echt relaxen!
Cusco is een erg relaxed stadje op 3300m hoogte, waar we ons een weekje prima hebben vermaakt met Inka ruines, museums, internet, lekker eten, barretjes, andere backpackers, dagje markt en lekker op de pleintjes zitten en kijken en praten met de locals (meest gebruikte zin: No, gracias amigo/a) en uiteraard ons voorbereiden op de grote tocht, El Camino Inka!

Dag 1
Half acht opgehaald door de bus, lichtelijk gespannen (zouden we het wel halen..?) en nog drie keer door Cusco gereden om de hele groep (14 pax) op te halen, en ook de crew van gidsen (2) en dragers/koks/tentopzetters (10), genaamd De Puma´s, op te pikken en met z´n allen naar de start, km 82. Wij hadden allemaal ons eigen rugzakje mee met slaapzak, matje, tandenborstel, wat droge kleding,snacks en ieder 2,5 liter water, maar wat er verder nog allemaal uit die bus kwam was bijna niet voor te stellen dat dat meegedragen moest worden: tafels, stoeltjes, tenten, gasflessen, kooktoestellen en eten voor iedereen voor 4 dagen!. Binnen de kortste keren stond er al een lunch voor ons op tafel (soep, hoofdgerecht, fruit) en we hadden nog geen stap verzet! Daar kwam na de lunch wel verandering in, 4 uur aan één stuk gelopen met om je heen besneeuwde bergtoppen en zo nu en dan een venijnig klimmetje waarbij het goed te merken is dat je op aardige hoogte zit. Tentenkamp opgeslagen, eerst een kopje coca-thee met popcorn. Om 8 uur hadden de Puma´s weer een heerlijk diner bereid dat we met z´n allen rond een olielamp opaten. 9 uur mandje in.

Dag 2
6 uur gewekt met een kopje coca-thee in de tent, kop onder de koude kraan en een heel stevig ontbijt (pap, pannekoek, brood). Dat zouden we nodig hebben, want dag 2 is de zwaarste dag! Om 7 uur de paden op, de lanen in. Startend op 2800m, in 5 uur nonstop stijgend op afgebrokkelde trappen, zonder enig recht stukje om bij te komen naar de top op 4200m. Oh ja, met bagage op de rug, Sander 13 kg! Adembenemend! Die paar keer dat je de adem hebt om niet alleen naar de grond, maar ook om je heen te kijken, blijkt dat je omringd bent door kolosale bergen met witte toppen, echt een machtig gezicht!. Inmiddels liepen we door de wolken heen (hagelbuitje op ons kop) en werden we regelmtig (links + rechts) ibngehaald door dragers lopende op een paar oude stukken autoband me een half inventaris van zo´n kilootje of 25 op hun nek. Aangekomen op de top zat het redelijk dicht, dus dat uitzicht moesten we missen, lekker belangrijk, de voldoening was er niet minder om. Maar we waren er nog niet, want het kamp lag weer op 3500 m, dus 700 m in hoogte afdalen over weer van die schots en scheve trappen (waterpassen hadden de Inka´s niet) met soms treden van 20 cm, dan weer 75 cm. Aardige aanslag op de gewrichten, maar een stuk leuker (en sneller) dan stijgen! Anyway, we survived day 2!

Dag 3
werden we om 5 uur gewekt. Na wederom een fantastisch onbijt begonnen we aan een lange (8 a 9 uur lopen), maar ´the most spectacular´ dag en dat was ook zo!
In de ochtend moesten we wederom een behoorlijk stuk klimmen (naar 3900m), maar niets vergeleken met de dag ervoor. Het bijzondere was vooral dat het gebergte veranderde in een Tropisch Regenwoud (de boomgrens ligt hier een behoorlijk stukje hoger dan in Europa), de puntige besneeuwde toppen veranderden in grote groene puisten. Onderweg een aantal grote Inka ruines bezocht, in voorbereiding op de enige echte van morgen, Machu Picchu! Na 8 uur lopen arriveerden we in het laatste kamp, we made it! het meeste loopwerk zit erop want morgen hoeven we nog maar twee uurtjes te lopen, dus tijd voor een cerveza!! gevolgd door een feestmaal van de Puma´s.

Dag 4
4 uur op, tas pakken, snel ontbijten en naar het het chackpoint (5 min lopen) dat pas om 5.30 opengaat, maar we willen wel vooraan staan om als een van de eerste de Sun Gate te bereiken. Een uurtje zou het nog maar zijn, en na alles wat we al afgelegd hadden moest dat geen probleem zijn. Als 15e door het checkpoint en samen met een ander ned. stel aan een inhaalrace begonnen (klinkt misschien een beetje zielig, maar als je eenmaal bijna vooraan loopt wil je ook wel als eerste bij de Sun Gate staan om in alle rust Machu Picchu en de zonsopgang te zien). Wat is nou een uurtje, maar als je bijna rennend die berg opgaat kom je jezelf toch nog wel een paar keer tegen, gelukkig de anderen ook, behalve Joerie (lid NL olympisch roeiteam) die ergens nog wat extra energie vond en een eindsprint inzette en uiteindelijk in een half uur als eerste boven was, op enkele seconden/minuten gevolgd door Sander (5e) en Lisette (7e)!
Wat een heerlijk gevoel om daar te staan en iets verderop DE Inka Stad te zien liggen waarvoor je ruim drie dagen hebt afgezien!
Half rolletje foto`s erdoorheen geklikt, rugzak weer op en op de laatste reserves naar MP lopen, en hoe dichterbij we kwamen hoe mooier het nog werd. Het spijt ons, we hebben ons best voor jullie gedaan, maar sommige dingen kun je nu eenmaal niet op foto´s weergeven, die moet je gewoon live zien!!
s'Avonds weer terug in Cusco, hoogste tijd voor een douche, pizza en wijntje!

Ze zeggen vaak dat je op je hoogtepunt moet stoppen, wel, Machu Picchu was voor ons absoluut het hoogtepunt van Peru, en inmiddels is het woensdag 27 okt en vannacht vertrekken wij met de bus naar Copacobana, Bolivia op zoek naar nieuwe hoogtepunten!

Hopen op een vlekkeloze busreis (wishful thinking ben ik bang).
Hasta luego!